یادداشت های یک شهید ۲۰ ساله
شهید مهران بلورچی در 15اردیبهشت 1345 متولد شد. پدرش حسین، پس از متارکه با مادر او، در چهار سالگی یتیم‌اش کرد و از دنیا رفت به این ترتیب، بار سنگین زندگی و تربیت مهران و مهتاب بر دوش مادر افتاد. مهران کلاس چهارم و پنجم ابتدایی را با هم خواند و یک سال زودتر به راهنمایی رفت. پس ازطی دوران متوسطه، درسال 1363 با رتبه‌ی پنجم کنکور در رشته ی الکترونیک دانشگاه صنعتی‌شریف قبول شد اما به دلیل حضور در جبهه هرگز نتوانست در کلاس‌های دانشگاه شرکت کند.
مهران هر زمان برای مرخصی به تهران می‌آمد، پاتوقش جلسات اخلاق حضرت آیت‌الله‌حق‌شناس بود و از شاگردان ایشان به شمار می رفت.از اواسط سال 1363 محاسبه‌ی نفس را کلید زد و شروع به نوشتن گناهان خود نمود و کاهلی به خود راه نداد و با جدیت تمام سیرالی‌الله را تا گرفتن مدرک شهادت ادامه داد و در جوار رحمت الهی آرام گرفت.او در سالهای آخر عمر، نام خود را از مهران به علی تغییر داد و از مادر و بقیه‌ی دوستان و همرزمانش خواست او را علی صدا کنند.
14اسفند1365 زمان وعده‌ی الهی بود و علی به همراه پنج تن از دوستان هم دبیرستانی‌اش طی عملیات تکمیلی کربلای پنج در منط قه شلمچه، همگی در یک ساعت به شهادت رسیدند. کامیار قدسی، حسن کرمیان، محسن فیض، منصور کاظمی، علیرضا ربیعی، رفقایی بودند که با علی پر کشیدند.این شهدای بزرگوار در قطعه‌ی 29 بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شدند. فرمانده گروهانشان حمید صالحی هم با آن‌ها شهید شد، اما پیکرش ماند و به عقب نرسید. درضمن مجموعه یاداشت ها و دستنوشته‌های شهید بلورچی در کتابی به نام بلورچی به اهتمام علی اکبری نشر یازهرا(س) به چاپ رسیده است.
